Hoewel er weinig overblijfselen uit de bronstijd in Zeeland zijn gevonden, zijn er nog wel veel aanwijzingen te vinden dat het een zeer belangrijke plaats voor de Kelten was. Zoals ik in het bericht "Troje lag in Engeland" beschreef hebben onze voorouders hun geloof en cultuur vanuit Noord-Europa naar Griekenland gebracht, waar honderden jaren later de mondeling overgedragen verhalen werden opgeschreven, zodat we nu de oude cultuur van onze eigen voorouders terug kunnen vinden dankzij de oude Grieken. In dit verhaal laat ik de aanwijzingen zien dat Zeeland een zeer belangrijke plek was en dat in de wapens van gemeenten nog steeds die verwijzingen te herkennen zijn.
Er zijn zelfs sterke aanwijzingen dat er op het eiland Walcheren een mysterieschool was, waar men ingewijd werd in de oude mysteriën van de druïden.
 |
| Kaart van Zeeland, uitgegeven door Jacob van Deventer in 1580 |
Hades is de god van de dood en de onderwereld en heeft een sleutel bij zich, die aangeeft dat hij waakt over zijn onderdanen en niet zomaar iemand uit het dodenrijk laat ontsnappen. Voor Homerus was Hades ook de god van het nieuwe leven door cyclische wedergeboorte en cyclische vernieuwing, al was dat meer de taak van zijn echtgenote Persephone, die maar drie of zes maanden per jaar, wanneer ’s winters de natuur wacht op de vernieuwing van het voorjaar, bij haar echtgenoot Hades in de Onderwereld verbleef.
Nabij het eiland Hades vermeldt Homerus de rivier de Acheron, die nu de Westerschelde heet, maar nog niet zo lang geleden heette het oostelijke deel van deze rivier de Agger, terwijl het westelijke deel nog altijd de Hont heet en Agger + Hont is fonetisch Acheron, de mythologische rivier van de dood die door Homerus wordt genoemd.
 |
| Een Walkure draagt het lichaam van een dode man. |
 |
| Het wapen van Veere uit 1817 |
Charons boot is nog altijd te zien op het wapen van Veere, waarop deze onder een schild doorvaart dat tussen twee zuilen hangt, die worden bewaakt door met een knots gewapende krijgers. Dit spookschip, dat noch mast noch roeiriemen heeft, lijkt een grens te overschrijden die de scheidslijn tussen leven en dood moet zijn. Persephone werd vaak aangesproken met haar bijnaam Core (Grieks Kore) dat verband houdt met het Nederlandse koren en het Engelse corn, omdat ze de godin was van de vernieuwing van de natuur in de lente in het algemeen en de groei van tarwe in het bijzonder. Belangrijker nog was echter haar rol bij de opstanding van de menselijke ziel.
Aan de zuidkust van de Westerschelde ligt tegenover Vlissingen het stadje Breskens, dat zijn naam aan Persophone te danken heeft (het achtervoegsel ‘–kens’ betekent zoals het Engelse kin “stam” of “familie”), aangezien het wapen van Breskens een tweekoppige adelaar bevat die niet alleen de plantenwereld symboliseert, maar ook het koninkrijk van de Twee Werelden, allebei kenmerken van Persephone. Per slot van rekening is het om de volgende reden niet eens verrassend dat Breskens haar naam ook aan Persephone dankt: men geloofde in de oudheid dat Persephone de doden per boot over de rivier de Acheron (nu de Westerschelde) naar de Hades stuurde. De kortste oversteek van de Acheron naar Hades is precies op de plaats waar tegenwoordig een fietsveer tussen Breskens en Vlissingen over de Westerschelde heen en weer vaart. De uit Breskens vertrokken zielen arriveerden waar nu Vlissingen ligt en waar ook Odysseus aan land ging voor zijn tijdelijke bezoek aan Hades.
 |
| Wapen van Serooskerke |
Het wapenschild van Serooskerke bestaat uit drie hondenkoppen. Op het aangrenzende eiland Schouwen (Aeaea) ligt een tweede dorp dat Serooskerke Schouwen heet en dat precies hetzelfde wapen heeft.
 |
| Nehalennia |
Nehalennia wordt vaak vergezeld door een hond, een mand met appels en bloemen op haar schoot, een hoorn des overvloeds en venusschelpen. Soms wordt zij geflankeerd door Neptunus en/of Hercules en soms heeft ze één voet op de boeg van een schip. Alle symbolen hebben betrekking op dood en wedergeboorte. Zo beeldt de hond niet alleen trouw aan de religie uit maar ook de dood, gezien het verband met de hellehond Kerberos en de rivier Honte (dit is nu de Westerschelde). De naam Hont is door Griekse mythografen verbonden met "honderd", hekaton in het Grieks, waarvan de naam van de godin Hekaté is afgeleid. Sommigen beweren dat zij de dochter van de Titaan Helios is, dat wil zeggen van de getijrivier de Helion, anderen dat zij koningin van de schimmen is. Zij werd voorgesteld met een hondenkop, soms wel met drie hoofden, als symbool van de drie rivieren, en ze blaft als een hond. De bloemen en vruchten hebben betrekking op het eeuwige leven.
 |
| Nehalennia / Circe |
Nehalennia is nauw verbonden met de oude religie van de reïncarnatie en is gelijk aan andere maangodinnen als Diana, Artemis, Herta en Isis. Nehalennia was verantwoordelijk voor de opeenvolging van geboorten, hetgeen wordt gesymboliseerd door een maansikkel. In de klassieke tijd werd Artemis daarom soms voorgesteld met een maansikkel in het haar. Ook lsis en de Maagd Maria worden vaak met de maansikkel afgebeeld, het symbool van wederopstanding en eeuwigheid. De maangodin symboliseert de maanbewegingen waardoor de getijden en stromingen op zee gaan lopen, iets wat voor het deltagebied van de Lage Landen en voor alle in de oceaan uitmondende rivieren van groot belang was, omdat de reiniging van smetten afhankelijk was van het getij. De Gallo-Germaanse naam Hertemeiss werd echter opgevat als de 'meid/maagd met het hert', zodat zij en dus ook Artemis als jachtgodin werden voorgesteld, maar in wezen betekent haar naam 'de maagd met de band' (hart), verwijzend naar de nekband die haar aanhangers droegen als teken van religieuze onderwerping.
 |
| Leylijn van Externsteine naar Stonehenge |
In de vroege oudheid werd al gespeculeerd over de etymologie van de naam Nehalennia. De etymologie is het deelgebied van de taalkunde dat de herkomst van woorden bestudeert. De Grieken moeten de naam gesplitst hebben in nehal en ennia, woorden die van het Griekse ne-élus (neofiet) en ennia (negen, getal van volmaaktheid) zijn af te leiden. Zij is dan 'de autoriteit die er verantwoordelijk voor was om neofieten in te wijden in kennis, die de weg naar volmaaktheid is'. Een neofiet is iemand die net tot geestelijke is gewijd of net in een religieuze orde is opgenomen.
Het getal negen (ennia), dat staat voor volmaaktheid, ontknoping en einde, gepaard met emotie, speelt als symbool van de religie van Kirke in de Griekse tekst van Homerus een zeer belangrijke rol en wordt in allerlei verbanden genoemd. Er is geen andere verklaring te vinden voor het veelvuldig gebruik van dit heilige getal dan een verband aan te nemen met de Nehalennia-cultus. Het Griekse woord dat Homerus gebruikt voor negenjarig is 'enne-oroi', waarin twee geografische aanduidingen te herkennen zijn, namelijk Anne en Ore, waarvan Anne betrekking heeft op Nehal-ennia en Ore op haer, hori, horai, de maagden die op de ingewijde helden wachtten. Het waren twee eilandjes ten zuiden en oosten van Schouwen, Anneland en Oresant (Orisant), waarvan het laatste onder water verdwenen is maar op oude kaarten nog te zien is.
Circe had een beroemde liefdesaffaire met de held Odysseus toen hij op haar eiland aanspoelde. De relatie resulteerde in een zoon genaamd Telegonos.
Voordat Odysseus verlicht kan worden, moet hij de beproeving van druïdische riten ondergaan die de dood nabootsen in een bijna-doodervaring. Deze riten worden verricht op het eiland Hades, waar hij de grenzen moet overschrijden die de wereld van de levenden scheiden van die van de doden, door Homerus gesymboliseerd als de ‘grenzen van Okeanos daar waar de Kimmeriërs (de naam van een volk) land en stad bewonen’ (= het land van de levenden), respectievelijk de ‘Okeanos met zijn diepe kolken’ (= de Onderwereld). Voor deze inwijding heeft hij de raad nodig van Circe, het hoofd van de gnostische religie.
De in te wijden persoon moest een toestand doormaken die op de dood leek. Dit kon worden gerealiseerd door ritueel contact met één van de vier elementen, afhankelijk van de plaats of cultuur: de vuurproef (waar het fenikssymbool vandaan komt), onderdompeling in water (het Keltisch gebruik), blootstelling aan lucht (de Noord-Europese praktijk om ondersteboven in een boom te hangen) of aan de aarde (de levende begraving van Lazarus).
De zang van de Sirenen komt overeen met de vreemde klanken die gerapporteerd zijn door overlevenden van de door dr. Raymond Moody beschreven bijna-doodervaringen. Wat Odysseus betreft hebben we gezien dat hij zijn tijdelijk treffen met de dood op het Nollestrand op het eiland Walcheren had. Juist op deze plaats is een windorgel gebouwd dat een vreemd geluid maakt, teweeggebracht door de wind die in de pijpen blaast. Dit windorgel heet ‘De Sirenen’!
 |
| Windorgel De Sirenen |
De ouden stelden de Sirenen voor als wezens die het hoofd en de borsten van een vrouw hadden en het lichaam van ófwel een vis (in het geval van de Atlantische volkeren), ófwel een vogel (in het geval van Mediterrane volkeren, met name de Egyptenaren). De betekenis was in beide gevallen hetzelfde, want zowel zee als lucht verwijzen naar het domein van oneindige elementen, water en lucht, die het collectieve onderbewuste voorstellen. De zang van de Sirenen die niemand kan weerstaan is de verleiding van de Andere Wereld.
Onderricht vereist echter de aanwezigheid van een school, en er was inderdaad een gnostische school in Zeeland, waarvan Circe de hoogste autoriteit was. Het is dus redelijk om aan te nemen dat Nehalennia en Circe één en dezelfde persoon zijn, waarbij Nehalennia de naam of titel is waaronder Circe hier in de Romeinse tijd bekendstond, terwijl ze in de volksmond Neeltje Jans wordt genoemd. Het is waarschijnlijk dat de naam Circe, via de dialectvorm Kirke, in de Germaanse talen verwees naar een plaats van verering of ‘kerk’. Dit zou verklaren waarom zoveel dorpen, vooral in Zeeland maar ook elders in de Lage Landen, een naam hebben die eindigt op ‘–kerke’.
 |
| Wapen van Vlissingen |
Achter het Nollestrand bij Vlissingen ligt het gehucht Dishoek, Hoek van Dis of Plaats van Dis. Dis is dezelfde persoon als Hades. Dit wordt bevestigd door Cicero en Caesar, die schrijven dat ‘de Kelten geloofden dat ze allemaal afstamden van Vader Dis en beweren dat dit een de door de druïden bewaarde overlevering was’. Hier op het ‘Strand van de Gewijde Cirkel’ (Nollestrand) bij Dishoek moet Odysseus dus zijn ritueel contact met de dood hebben gehad door middel van de gevaarlijke gnostische doop. Vlissingen is immers naar Ulysses/Odysseus vernoemd. Het wapen van Vlissingen vertoont een witte vaas met een gouden masker. De Odyssee is een inwijdingsverhaal en duidelijk een speurtocht naar de Graal, wat de vaas op het wapen van Vlissingen verklaart, omdat de naam van de stad de “Wedergeboorte van Odysseus” betekent en is vernoemd naar zijn stichter, de archetypische ingewijde uit de tijd van Homerus.
Waar Odysseus de offerrammen ontscheepte wordt het strand nog altijd ‘Rammekens’ (een kudde rammen) genoemd en er langs ligt het fort Rammekens, beiden vlakbij Vlissingen.
 |
| Wapen van Zeeland |
 |
| Wapen van Zierikzee |
Het wapen van Zierikzee is bekroond met een tetrade die uit een kruis en een vierkant bestaat en die verbonden is met het getal vier (in het Grieks is dat tettara). Dit getal heeft voor de gnostici meerdere betekenissen. Vier inwijdingsfasen voeren de neofiet door de vier poorten die hij op het mystieke pad moet passeren, waarbij elke poort overeenstemt met één van de vier elementen: lucht, vuur, water, aarde.
De naam Circe klinkt hetzelfde als Zierikzee, als de ‘c’ van Circe als een zachte ‘z’ wordt uitgesproken. Het Engelse woord voor ‘kerk’, ‘church’, komt van het Oud Engelse cirice of circe. We weten ook dat de dialectvorm van Circe Kirke was, en etymologen zijn het erover eens dat het Nederlandse woord kerk, het Duitse Kirche en het Schotse kirk allemaal afkomstig zijn van het Oudsaksische kirika. Als Zierikzee, dat op oude kaarten op veel verschillende manieren gespeld is, zoals Ziericx-zee, Sierckzee, of Zircze, ook hetzelfde woord was als circe met de betekenis ‘gewijde plaats’ of ‘kerk’, dan moet Circe in de bronstijd de hoogste autoriteit van de gnostische religie zijn geweest. Zierikzee moet dus het religieuze centrum van de gnostici zijn geweest, dat onveranderlijk verbonden was met inwijding in de Mysteriën, de kennis van het ons omringende universum.
Met dit in ons achterhoofd is het dan ook niet vreemd dat Rome in de Middeleeuwen een toren van 167 meter hoogte wilde bouwen in het kleine plaatsje Zierikzee. Door allerlei problemen is de Sint-Lievensmonstertoren, die nu 62 meter hoog is, echter nooit afgemaakt. |
| Poseidon op de stadhuistoren van Zierikzee |
 |
| Wapen van Nieuw en St. Joosland |
Te oordelen naar Homerus zijn grondige kennis van symboliek, geschiedenis, aardrijkskunde en mythologie, was hij een ingewijde, waarschijnlijk uit de Mysterieschool van Circe, waar hij bevriend raakte met de Trojaanse priester Dares en met koning Nanus van Ithaca, alias Odysseus. Homerus reisde tegen het einde van zijn leven naar Noord-Europa, waarschijnlijk doordat hij zoals zoveel bejaarde mensen naar zijn vaderland verlangde. Blijkbaar wilde hij nog een laatste keer de vertrouwde omgeving van zijn jeugd zien. Na een lang leven van zwerven keert Homerus dan ook terug om daar te sterven waar hij was geboren op het eilandje Ios, tegenwoordig Nieuw en St. Joosland.
De maansikkel op het wapenschild van het dorp was waarschijnlijk een huldebetuiging van de druïden aan de grote dichter geweest, want het is namelijk een veel te exclusief symbool om aan een doorsnee plattelandsgemeente toe te kennen. Voor de ouden was de maansikkel speciaal verbonden met Artemis, de dochter van Zeus, die verantwoordelijk was voor de opeenvolging van geboorten, gesymboliseerd door de steeds terugkerende maansikkel. Zoals we hebben gezien was Artemis identiek aan Circe (Kirke).
In officiële bronnen is er weinig informatie over deze verborgen geschiedenis te vinden. Maar het is wel opvallend dat dit nog wel terug te vinden is in wapenschilden van gemeenten, beelden en het windorgel de Sirenen. Dus blijkbaar zijn er mensen die wel bekend zijn met deze geschiedenis, maar het nog steeds voor ons geheim proberen te houden.
Bronnen:
- Het boek van Iman Wilkens "Waar eens Troje lag".
- ATLANTISCH AIAIA - KIRKE op Internet: http://www.homerusodyssee.nl/id71.htm.
- Wapenschilden van Wikipedia.
- Afbeelding van de Leylijn van Externsteine naar Stonehenge van Internet: https://powerplaces.eu/energielijnen/stonehenge-externsteine-lijn
- https://www.reddit.com/r/GreekMythology/comments/1ayx97v/who_is_circes_lover/?tl=nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten