Troje lag in Engeland

Iman Wilkens heeft in zijn boek "Waar eens Troje lag" zeer gedetailleerd de Ilias en Odysseus verhalen van Homerus ontrafelt, hij werkte 30 jaar aan zijn boek. Het is een zeer interessant boek en als je het boek uit hebt gelezen, dan kun je niet anders tot de conclusie komen dan dat het klopt als een bus. Bijna alle plaatsen die Homerus in beide verhalen beschreef, heeft Iman in West-Europa gevonden. Dit is de prehistorische geschiedenis van onze voorouders in West-Europa en niet van Griekenland.

Homerus is vaak door archeologen en geleerden als een leugenaar bestempeld, doordat zijn beschrijvingen van Troje helemaal niet overeen komen met een locatie in het oude Griekenland. De beschrijvingen van Homerus kloppen echter wel als je op een andere plek naar Troje gaat zoeken, namelijk in West-Europa.

Imam Wilkens was niet de enige die zo zijn twijfels had dat Troje in West-Turkije zou liggen. "Dat wisten de oude Grieken al." Antieke schrijvers als Strabo, Thucydides, Plato en Tacitus waren hem daar al vele eeuwen geleden in voorgegaan. Het was onmogelijk dat er ooit een groot gezamenlijk leger van de Grieken heeft bestaan, gezien de verdeeldheid in hun land. Als Grieken over niet-Grieken spraken, duidden ze die aan met 'barbaren' - maar waarom komt dat woord nergens voor bij Homerus? En Mycene, hoofdstad van de machtigste koning van de Grieken, Agamemnon, kon toch nooit diezelfde 'stad met de brede straten' zijn als dat ielige dorpje op de Peloponnesos?

Heinrich Schliemann is de geschiedenis ingegaan als de ontdekker van Troje in West-Turkije, bij Hissarlik. In de lagen van Troje II en III vond hij een schat, bestaande uit gouden, zilveren en koperen artefacten. Hij doopte zijn vondst de schat van Priamus, naar de gelijknamige koning die over Troje heerste toen de stad viel. De schat was voor Schliemann het bewijs dat hij het Homerische Troje had gevonden. 

Inmiddels weten we dat er heel wat af te dingen valt op de claims van Schliemann. Zo is het twijfelachtig of de archeoloog alle onderdelen van de schat op één plek heeft gevonden. Ook Schliemanns conclusie dat de schat van koning Priamus was en hij dus het Troje van Homerus had gevonden, bleek achteraf niet te kloppen. De schat werd namelijk gevonden in lagen die zo'n duizend jaar ouder waren dan het Homerische Troje. Er zijn ook geen bronzen wapens of andere sporen van de oorlog gevonden, en de baai was veel te klein om de vloot van 1186 schepen te ontvangen.

Homerus

In het verhaal de Ilias is er een heel groot verschil tussen eb en vloed, het verschil tussen eb en vloed in de Middellandse is echter minimaal. Wanneer Homerus over de Oceaan spreekt kan hij niet de Middellandse Zee bedoelen, want die werd nooit zo genoemd door de Grieken. Met "de Oceaan" werd altijd het water buiten de Straat van Gibraltar bedoeld. Opvallend is ook dat de zee op alle mogelijke manieren beschreven is: als grijs, zwart, donker als wijn, zout, mistig, wit wordend, schitterend, onstuimig, gevaarlijk en onmetelijk. De golven zijn soms 'zo hoog als bergen' en de oceaan is zo uitgestrekt dat 'de vogels wel een jaar wegblijven'. Maar nergens in de Ilias en zelden in de Odyssee wordt de zee 'blauw' genoemd. En als je iets van de Middellandse Zee opvalt, is het wel die kleur." 

In de Ilias worden nog vele andere dingen beschreven die niet in West-Turkije en Griekenland passen:

• Het klimaat: er zijn eindeloze regen buien 'wat zelfs een god niet kan meten', veel dichte mist, een straffe koude wind. 

• De vegetatie: beukenbomen, hoge populieren en wilgen, deze bomen komen niet veel voor in West-Turkije doordat de bodem en het klimaat er niet geschikt voor zijn.
  
  
• Paarden namen in de werken van Homerus een grote rol in. Meestal was het een wagen die door twee paarden werd voortgetrokken. Daarop stonden twee mannen, de strijder en de wagenmenner. Paarden als oorlogsmiddel waren vroeger in Griekenland niet gebruikelijk. In Engeland was in die tijd het paard net een soort huisdier. 
  
  
• De kunstvoorwerpen die zijn gevonden bij de opgravingen in Hissarlik komen niet overeen met de voorwerpen die Homerus beschreef. Net zoals de manier van doden verering. Homerus beschreef hoe doden werden gecremeerd, en dat was een typisch Keltisch gebruik.
  
  
  
  
• De filosofie in de Ilias komt niet overeen met de Griekse filosofie uit die tijd. De Griekse filosofie ging uit van twee tegenovergestelde elementen zoals goed en kwaad, lichaam en ziel, leven en dood terwijl Homerus schrijft over drie elementen, zoals lichaam ziel en geest. Er werden drie elementen gebruikt in de filosofie van de Kelten. 

Homerus geeft de namen van maar liefst veertien rivieren in de nabije en wat verdere omgeving van Troje. Nagenoeg dezelfde namen van deze veertien rivieren kan men vinden in het gebied waar volgens Wilkens Troje eens gelegen heeft en in de wat verdere omgeving daarvan, zoals de Rhesus (Rhee), de Aesepus (Ise), de Granicus (Granta) en de Temese (Thames). Ook beschrijft Imam Wilkens hete en koude bronnen, twee immense oorlogsdijken, de grafheuvel van Ilus en het kamp van de Achaeërs met de nog bestaande gracht, allemaal in de omgeving van Troje. 

Homerus noemt Syrië een eiland, terwijl het huidige Syrië helemaal geen eiland is. Niet alleen Syrië, maar ook Egypte, Cyprus, Lesbos, Kreta, Rhodos en Hellas zijn allemaal namen die in Homerus voorkomen – in zijn tijd niet onder die namen bekend, maar heetten ze respectievelijk Aram, Kemi, Alashia, Issa, Kaphtor, Orphiusa en Pelasgia. En hoe kon Homerus melding maken van Doriërs en Phrygiërs, die toch pas veel later in Griekenland en Turkije arriveerden!

Verschillende Keltische volkeren vanuit Scandinavië tot aan Zuid-Spanje vochten samen om Troje te veroveren. Brons was in die tijd zeer kostbaar, brons is een legering van tin en koper. De tinmijnen in Frankrijk waren blijkbaar uitgeput. Om toch aan tin te komen had men een overeenkomst proberen te sluiten met de leiders in Troje, maar dat was mislukt. De Kelten van het continent voerden daardoor een gigantische oorlog met Troje om de tinmijnen in Cornwall in hun macht te krijgen. De oorlog heeft rond 1180 v.Chr. tien jaar geduurd.

Gog Magog Hills in Engeland

De van de Bijbel bekende benaming "Gog en Magog" voor de grootste oorlog uit de prehistorie, en de vondst van talloze, vaak verminkte, menselijke botten en skeletten en vooral de archeologische vondsten van onder andere duizenden bronzen wapens in de regio tussen de Gog Magog Hills en de Wash, lijken aanwijzingen voor een grote veldslag. Andere vondsten bestaan uit resten van crematies (die typerend zijn voor de Keltische cultuur en beschreven in de Ilias), grafheuvels, twee gouden sierraden, een uitgebreid kanalensysteem en een weg van houten balken uit de bronstijd. De baai van de Wash, die in de late bronstijd veel zuidelijker tot aan het plaatsje Littleport reikte (zodat het toenmalige strand slechts zo'n 35 km van de Gog Magog-heuvels verwijderd was), is ruim genoeg om een armada van 1186 schepen te herbergen. 

Deze Zeevolkeren, die ook wel Achaeërs en Pelasgen worden genoemd, emigreerden tijdens de late bronstijd naar het oostelijke Middellandse Zeegebied en vernoemden hun nieuwe woonsteden naar de plaatsen waar ze vandaan kwamen. Vaak als een volk naar andere plaats trekt, dan geven ze de nieuwe plaatsen de namen van hun oorspronkelijke plaatsen. Dit is vergelijkbaar met recentere migraties naar bijvoorbeeld de Verenigde Staten waar we veel Nederlandse plaatsen vinden, zoals Brooklyn (Breukelen), New York dat voorheen Nieuw-Amsterdam heette, Harlem, New Utrecht, Vriesland, Drenthe, Groningen, Zutphen en Nieuw-Zeeland is ook zo'n voorbeeld.

In het huidige Griekenland gaven ze de nieuwe plaatsen de namen van hun oorspronkelijke plaatsen. "Achaeërs" in de teksten van Homerus werden door andere antieke schrijvers in latere tijden meestal vertaald werd als "Grieken", maar inde Ilias en Odyssee wordt dit volk nooit zo genoemd.

De Kelten hebben een natuur godsdienst

De Zeevolkeren namen hun mondeling overgeleverde verhalen mee. Iman Wilkens vermoedt dat de gedichten rond 750 v.Chr. werden vertaald en opgeschreven in het Grieks als de Ilias en de Odyssee, nadat ze gedurende vier eeuwen mondeling waren doorgegeven. De Grieken, die de oorsprong van de werken gedurende de duistere eeuwen waren vergeten, situeerden de verhalen in de Middellandse Zee, waar wel Homerische plaatsnamen te vinden waren, maar waar de topografie van steden, eilanden, vaarrichtingen en afstanden niet overeenkomen met de beschrijvingen in de verhalen van Homerus.

Agamemnon, de welbespraakte opperbevelhebber van de Achaeers, in Frankrijk; de introverte en strijdlustige Achilles in Nederland; Odysseus met zijn meer mediterrane karakter in Spanje; en de rest van de 29 Achaeische regimenten verspreid van Scandinavië tot Zwitserland. Uit al hun woongebieden kwamen ze bijeen op Jutland in Noord-Denemarken (Aulis) om onder leiding van Agamemnon tegen Troas ten strijde te trekken, de plaats waar nu het Engelse Cambridge ligt.

Het verhaal van Wilkens klinkt even simpel als ongelooflijk. Er blijft vrijwel niets heel van wat de Griekse leraar zijn leerlingen op school voorhield. De Trojaanse oorlog ging niet om Helena, de vrouw van de Achaeische vorst Menelaus die door de Trojaan Paris was geschaakt. Het ging om West-Europa tegen Engeland. En het ging om tin, de meest waardevolle grondstof in het bronzen tijdperk. "Zoiets als onze olie; daar wordt ook een oorlog om gevoerd. Tin was nodig om bronzen wapens mee te maken. Zonder tin belandde men weer in het stenen tijdperk. De enige plek waar tin werd gewonnen, was in Cornwall in Engeland. Er waren ook wel tinmijnen in Bretagne, maar op het moment dat de Trojaanse oorlog uitbrak 1200 voor Chr. - waren die al uitgeput." 

Het werk van Homerus is dus geen Grieks verhaal maar Keltisch, stamt niet uit 750 voor Chr. maar is 400 jaar ouder. Het is naderhand door de Pelasgen, een zeevolk, naar Griekenland overgebracht, waar barden de heldendichten rondzongen. Gefascineerd gaven die er een eigen draai aan, locaties aan de kusten kregen aan Homerus ontleende namen en zo raakten de oude Grieken er van overtuigd dat hun eigen voorvaderen de Trojaanse oorlog hadden gevoerd en dat Odysseus hun held was. 

En in de City of Londen wordt nog altijd de prijs van edele metalen genoteerd per 'troy ounce'.

Iman Wilkens heeft zich dertig jaar lang als een detective gevoeld, een speurder met een vergrootglas en een grote dosis achterdocht. "Ik heb ontzettend veel boeken gekocht. Al had ik er maar één woord uit nodig, dan bestelde ik het. Ik werkte heel vaak tot vier uur 's nachts door. Als je bezig was, vergat je de tijd gewoon - zo spannend was het. Ik heb ook veel gereisd, samen met mijn vrouw. Dan namen we op vrijdagavond uit Parijs het vliegtuig naar Spanje, om te zien of het 'zanderige' Pylos bij Cadiz heeft gelegen. In Griekenland kon dat niet, daar is Pilos niet zanderig. We hebben het hele weekeinde rondgereden. En overal vonden we zand.