Onderstaande video doet me denken aan een passage in de Popol Vuh, het heilige boek van de Quiché Maya's:
"Toen werd ook de aardbodem door de zon gedroogd. De zon was als een persoon toen hij zich liet zien. Heet was zijn gezicht en zo droogde hij het oppervlak van de aarde. Voordat de zon opkwam, was de aardbodem nat; het was drassig voordat de zon tevoorschijn kwam. Maar toen de zon opging, was hij als een persoon. Zijn hitte was niet te verdragen. Dit was slechts zijn eigen openbaring toen hij werd geboren.
Wat overblijft is slechts een spiegel. Wat nu verschijnt, is volgens hun verslag niet de ware zon. Toen werden Tohil, Auilix en Hacavitz meteen steen, samen met de heilige beelden van de poema en de jaguar, de ratelslang en de groefkopadder. Zaqui Coxol pakte ze en verstopte zichzelf in de bomen. Toen de zon, de maan en de sterren verschenen, veranderden ze allemaal in steen. Misschien zouden we vandaag niet meer leven vanwege de gemene dieren - de poema en de jaguar, de ratelslang en de groefkopadder, evenals Zaqui Coxol. Het zou onze dag niet zijn als de zon niet was opgekomen en de eerste dieren in steen veranderde."
Hoewel Quiché-goden normaal in paren worden genoemd, zijn er af en toe verschijningen van een drie-eenheid, zoals in dit geval. De belangrijkste goden van de drie heersende Quiché-geslachten waren Tohil, Auilix en Hacavitz. Quiché-tempels hadden over het algemeen drie ingangen. Het idee van een drie-eenheid in de Maya-kosmologie is misschien heel oud.
Saqi K'oxol (blank / luidruchtig / levendig persoon). Volgens Basseta is dit de naam die wordt gegeven aan elke angstaanjagende geest of fantasme, maar in het bijzonder de duende, een dwergachtige bewoner van de bergen en bossen waarvan de hoogland Maya's geloofden dat ze de bewaker van dieren waren en de boodschapper van de aardse godheid.
Hier kun je de Engelse vertaling van de Popol Vuh lezen:
https://www.mesoweb.com/publications/Christenson/PopolVuh.pdf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten