Wereld Tijdperken en Bewustzijn - Walter Cruttenden

Ontdekkingen zoals de oude Griekse Antikythera computer (1.500 jaar voor de uitvinding van apparaten met nauwkeurige tandwielen, zie videoclip) de Bagdad batterijen (2.000 jaar voordat Volta de batterij ‘uitvond’) of voorwerpen voor kaak-en hersenoperaties in het oude Pakistan (8.000 jaar voor het historische schema) lijken binnen ons huidige gedachtenpatroon van de geschiedenis abnormaal. Ze zijn echter niet onverwacht volgens de oude cyclische tijdsweergave.

Giorgio de Santillana, voormalig professor in geschiedenis en wetenschap aan het MIT, vertelt ons dat de meeste oude culturen geloofden dat bewustzijn en geschiedenis niet lineair maar cyclisch verlopen, gedurende lange perioden nemen ze toe en af. In zijn historische werk, Hamlet's Mill, toonden Giorgio en co-auteur Hertha von Dechend aan, dat de mythen en folklore van meer dan 30 oude culturen over de gehele wereld spreken over een grote tijdcyclus met afwisselend Donkere en Gouden Tijdperken die volgens de precessie van de equinox verlopen. Plato noemde dit het Grote Jaar.

Hoewel het idee van een grote cyclus door precessie van de equinox bij meerdere culturen vóór het christelijke tijdperk gebruikelijk was, hebben de meesten van ons geleerd dat dit slechts een sprookje is, er was geen Gouden Tijdperk geweest. Echter, een toenemende hoeveelheid nieuwe astronomische en archeologische bewijzen suggereren dat die cyclus een grond van waarheid kan hebben. Nog belangrijker, door de cyclus te begrijpen kunnen we een inzicht krijgen waar de maatschappij momenteel naartoe gaat en waarom bewustzijn met een exponentiële snelheid toeneemt. Het begrijpen van de oorzaak van precessie is de sleutel tot het begrijpen van de cyclus.

De precessie cyclus wordt volgens de standaard theorie veroorzaakt door de trage draaiing van de Aarde om zijn as - zoals die van een tol – en komt grotendeels door de aantrekkingskracht van de Maan. Echter, oude bronnen zeggen dat precessie komt door de beweging van het zonnestelsel door de ruimte, waardoor het gezichtspunt vanaf de Aarde verandert.
Door precessie lijken de seizoenen op aarde langzaam tegen de achtergrond van de vaste sterren te verschuiven. Iedere 2.000 jaar zal de zon t.o.v. de dierenriem één sterrenbeeld zijn verschoven. De zon komt nu tijdens de lente equinox op in het sterrenbeeld Vissen en zal binnenkort opkomen in het sterrenbeeld Waterman en over meer dan 2.000 jaar in Steenbok.

Een bewegend zonnestelsel kan een logische reden geven waarom we een Groot Jaar hebben met afwisselende Donkere en Gouden Tijdperken. Tenminste, als het zonnestelsel met de Aarde daadwerkelijk in een grote baan beweegt, en daarbij de aarde onderwerpt aan het elektromagnetische spectrum van een andere ster of elektromagnetische bron, dan kunnen we verwachten dat dit onze magnetosfeer, ionosfeer en indirect al het leven beïnvloedt in een patroon, dat vergelijkbaar is met die baan. Net zoals de Aardse bewegingen de cycli van dag en nacht en de seizoenen voortbrengen (door de veranderende positie van de Aarde ten opzichte van het elektromagnetische spectrum van de Zon), zo kan dus de grotere beweging een cyclus produceren die op grotere schaal van invloed is op het leven en het bewustzijn.

De hypothese over hoe het bewustzijn in zo'n hemelse cyclus zou worden beïnvloedt bouwt voort op het werk van dr. Valerie Hunt, de voormalige professor in fysiologie aan de UCLA. In een aantal studies heeft zij ontdekt dat veranderingen in het elektromagnetisch veld (dat ons altijd omringt) de menselijke waarneming en prestaties enorm kan beïnvloeden. Kortom, het bewustzijn wordt beïnvloed doordat het ondergedompeld is in elektromagnetische velden. Daarom komt het concept achter het Grote Jaar of het cyclische geschiedenis model, overeen met mythen en folklore, het is gebaseerd op de beweging van de zon door de ruimte, waardoor de Aarde wordt onderworpen aan toenemende en afnemende stellaire velden (alle sterren zijn enorme elektromagnetische generatoren), wat resulteert in de legendarische opkomst en ondergang van tijdperken gedurende lange perioden.

Historisch Perspectief
De huidige theorieën over geschiedenis negeren over het algemeen mythen en folklore en houden geen rekening met grote externe invloeden op het bewustzijn. Voor het overgrote deel leert de moderne geschiedenis theorie ons dat bewustzijn of geschiedenis, volgens een lineair patroon beweegt van primitief naar modern, op enkele uitzonderingen na.
Enkele van de uitgangspunten zijn:
• De mensheid is voortgekomen uit Afrika,
• Mensen waren jagers-verzamelaars tot ongeveer 5000 jaar geleden,
• Stammen verenigden zich ter bescherming tegen andere partijen,
• Schriftelijke communicatie komt voor grote bouwconstructies of dichtbevolkte beschavingen.

Het probleem met dit algemeen aanvaard model is dat het niet in overeenstemming is met de steeds veranderende interpretatie van oude culturen en afwijkende kunstvoorwerpen. In de laatste honderd jaar zijn er belangrijke ontdekkingen gedaan in Mesopotamië, de Indus-vallei, de Aziatische vlakten, Zuid-Amerika en vele andere regio's die tegen de regels van de geschiedenis theorie ingaan. Ze tonen aan dat de men 5.000 jaar geleden bekwamer en beschaafder was dan tijdens de donkere Middeleeuwen van slechts duizend jaar geleden.

In Caral (zie foto), een oud complex aan de westkust van Peru, vinden we zes piramiden die met koolstof zijn gedateerd op een leeftijd van 4.700 jaar, een tijd dat overeen komt met de Egyptische piramides en wedijvert met het tijdperk van de eerste grote bouwwerken die we in de zogenaamde ‘Wieg van de Beschaving' in Mesopotamië vinden. Maar Caral ligt een oceaan van die wieg vandaan, en we vinden geen bewijs van een schrift of wapens, twee van de zogenaamde voorwaarden voor beschaving. We vinden mooie muziekinstrumenten, astronomisch uitgelijnde bouwwerken en het bewijs van handel met verre landen. Het is duidelijk dat dergelijke plaatsen het standaard historische model trotseren. Maar het is nog vreemder dat zo veel van deze beschavingen massaal achteruit leken te gaan.

In het oude Mesopotamië, Pakistan, Jiroft, Iran en aangrenzende landen zien we kennis van astronomie, geometrie, geavanceerde bouwtechnieken, geavanceerde sanitair-en watersystemen, ongelooflijke kunst, kleurstoffen, chirurgie, geneeskunde en vele andere verfijningen van een beschaafde cultuur die uit het niets gekomen lijkt te zijn, maar volledig verloren was gegaan in de paar duizend jaar erna. Tegen de tijd van de donkere Middeleeuwen waren deze beschavingen verdwenen of veranderd in een nomadische manier van levens. Er bleven slechts ruïnes van over. In sommige gebieden waar nog steeds veel mensen leefden, zoals in delen van Europa, heerste er armoede en waren er ziekten in overvloed en velen konden niet meer lezen en schrijven en de vroegere technische en wetenschappelijke prestaties waren in wezen verdwenen. Wat was er gebeurd?

Uit archeologische gegevens blijkt dat het bewustzijn, weerspiegeld in menselijke vindingrijkheid, sterk verminderd was. We leken gewoon het vermogen verloren te hebben om de dingen die we vroeger deden nog te kunnen doen. Ironisch genoeg is dit precies wat vele oude culturen voorspelden. Een belangrijke Assyriër kenner, Stefan Maul, wierp licht op dit fenomeen door te vertellen dat de Akkadiërs wisten dat ze in tijdperk leefden waarin alles achteruitging, ze vereerden het verleden en probeerden zich eraan vast te houden, maar ze voorspelden de Middeleeuwen die nog zouden komen. Zijn etymologische studies van de spijkerschrift tabletten laten zien dat oude woorden voor 'verleden' nu onze woorden voor 'toekomst' zijn geworden, terwijl hun woorden voor de 'toekomst' nu onze woorden voor het 'verleden' zijn geworden. Het lijkt wel dat men zijn beweging door de tijd uitdrukt afhankelijk of hij zich bevindt in een vooruit- of achteruitgaand tijdperk.

We vinden dit principe van toe- en afnemende tijdperken in tal van bas-reliëfs in de oude Mithras-tempels terug. De beroemde scène waarin een stier wordt gedood, wordt vaak omringd door twee jongens, Cautes en Cautopetes. De ene jongen houdt aan één kant van de dierenriem een fakkel omhoog, dat aangeeft dat het een tijd van licht is, en de andere jongen houdt aan de andere kant van de dierenriem een fakkel omlaag, dat aangeeft dat het een tijd van duisternis is. Deze perioden komen overeen met de Vedische beschrijving waarin de Aarde door perioden van stijgend en dalend bewustzijn gaat.

Als we begrijpen dat bewustzijn inderdaad kan toe- en afnemen volgens de bewegingen van het firmament, dan geeft dit betekenis aan oude mythen en folklore en worden afwijkende kunstvoorwerpen zoals het Antikythera apparaat in een betekenisvolle historische context geplaatst. Het is een verklaring waarom zo veel oude culturen gefascineerd waren voor sterren en het biedt ons een werkbaar model om de geschiedenis te begrijpen. Het kan ons ook helpen om de krachten te identificeren die de beweegreden waren voor de renaissance en de oorzaak van het versneld bewustzijn in het huidige tijdperk.

Karakter van de Tijdperken
De Griekse schrijver Hesiodus vertelt ons over de prachtige natuur van het laatste Gouden Tijdperk toen er 'vrede en welvaart' in overvloed was. Hopi mythen vertellen ons over steden op de bodem van de zee. Doorgaans verdeelden oude volkeren de grote cyclus in een stijgende en een dalende fase, ieder met vier perioden. Bijvoorbeeld, de Vedische of Hindoe-cultuur vertelt ons dat als de herfst-equinox van Maagd naar Ram gaat we door de opgaande Kali, Dwapara, Treta en Satya Yuga (het gouden tijdperk) gaan, en vervolgens langzaam in een neergaande omgekeerde volgorde gaan als de equinox zijn reis voltooit. De Grieken en andere vroege mediterrane beschavingen gebruikten soortgelijke tijdperken en noemden ze IJzer, Brons, Zilver en Gouden Tijdperken. Meer verre culturen zoals de Maya of de Hopi gebruikten andere namen zoals 'Werelden' of 'Zonnen' en noemden ze 'Vierde of Vijfde', om de recente tijdperken te identificeren.

Een relatief moderne voorstander van de cyclische tijdrekening was Swami Sri Yukteswar (zie foto), auteur van “The Holy Science”.

Hij beweerde dat de positie van ons zonnestelsel ten opzichte van een andere ster aangeeft dat we momenteel in een overgang zitten van het laagste materiele tijdperk, de Kali Yuga, naar het elektrische- of atoomtijdperk, de Dwapara Yuga.

In deze periode beginnen we de wereld meer transparant te zien naarmate we verschuiven van een bewustzijn dat we slechts een fysiek lichaam in een strikt fysiek universum zijn, naar een besef dat we meer zijn, dat we leven in een universum vol met subtiele krachten en energieën. Technologische ontdekkingen van de laatste paar honderd jaar maken dit idee geloofwaardig en de trend gaat steeds sneller. In de vorige eeuw is zelfs ontdekt dat fysieke materie niet echt vast is. Wij hebben ontdekt dat materie bestaat uit moleculen die op hun beurt weer bestaan uit atomen, die op hun beurt weer uit 99,9% lege ruimte bestaan. En men denkt dat het beetje materie dat er in de kern van het proton en het neutron zit voornamelijk vibrerende energie is, althans volgens de laatste Snaar Theorie.
Inderdaad, de werkelijkheid lijkt steeds meer etherisch net zoals de oude Veda's voorspellen.

Toekomstige tijdperken zijn moeilijk te bevatten, doordat een kleiner bewustzijn een groter bewustzijn niet bevatten, net zoals een kopje de oceaan niet kan bevatten. Dus hebben we de neiging om met een materiële blik uit het verleden naar de toekomst te kijken, dus meer gadgets en technologie. Maar de Oosterse leer over cyclussen zegt dat dit slechts een voorbijgaande fase is. De echte trend gaat naar een god-achtige toestand waarin het fysieke slechts een uiting is van iets uit de beneden wereld. En zo lijkt het alsof we Griekse mythologie of de Vedische geschriften lezen.

Het Zilveren Tijdperk of Treta Yuga, het derde tijdperk is het Griekse 'tijdperk van de halfgoden', of volgens de yogi's van India, het tijdperk van goddelijk magnetisme en geest. Hoewel dit concept moeilijk te begrijpen is, kijk dan maar eens naar het verhaal van Babel.

Waarschijnlijk sprak de mensheid voor Babel (voor 3100 v.Chr. in de laatste dalende Treta Yuga) met één tong en communiceerde men met de natuur. Het Oude Testament vertelt ons dat de mensheid 'torens' begon te bouwen en vervolgens werden talen 'verward' en de mensen konden elkaar niet meer begrijpen (Genesis 11:1-9). Volgens de standaard geschiedenis tijdslijn theorie slaat dit verhaal nergens op, maar in het cyclische model betekent het veel. Het zou zijn gebeurd rond de tijd dat de eerste torens in het oude Mesopotamië werden gebouwd, waarschijnlijk tussen 3000 v.Chr. en 3500 v.Chr. Dit is precies rond de tijd (3100 v.Chr.) dat volgens Sri Yukteswar de wereld achteruitging van de dalende Treta yuga naar de dalende Dwapara yuga, een tijd waarin helderziendheid en telepathie verloren gingen. We leren van Paramahansa Yogananda, een andere voorstander van de yuga cyclus en de beroemde auteur van ‘Autobiography of a Yogi’, dat deze tijd terug zal komen in het jaar 4100 n.Chr. als we overgaan van de stijgende Dwapara yuga naar de stijgende Treta yuga. Hij vertelt ons dat er in die tijd weer een 'gemeenschappelijke kennis van telepathie en helderziendheid' zal zijn. Misschien zullen we dan de betekenis van de oude mythen beter begrijpen.

Er wordt gezegd dat het Treta Yuga het tijdperk van levitatie, telepathie eneen tijd van sjamanen en tovenaars was, destijds waren enorme fysieke en mentale vaardigheden gewoon, een 'tijdperk van de halfgoden'. We hebben allemaal verhalen gehoord over mythische krachten van heiligen en wijzen die deze gaven hebben. Nu wordt het als zeldzaam gezien, de meerderheid neemt deze meldingen niet serieus of beseft niet dat wij ook hetzelfde verborgen vermogen hebben in een hogere staat van bewustzijn. Toch is dit precies wat de ouden ons vertellen. In feite citeerde Jezus de veel oudere geschriften van het Oude Testament tijdens het laatste Donkere Tijdperk: 'Is het niet geschreven, dat jullie goden zijn,' en hij zelf belichaamde dit bewustzijn toen hij zei: 'Deze dingen die ik doe zullen jullie ook doen.'

De laatste fase in de cyclus is de Gouden Eeuw of de Satya Yuga. Het wordt beschouwd als de hoogste tijd op Aarde. Als het Treta yuga, het Zilveren Tijdperk, voor ons vandaag de dag ondenkbaar is, dan moet het Gouden Tijdperk klinken als een mythe of als een droom. De Grieken noemden het 'het tijdperk van de goden' en de mythen en folklore van de Veda's en de oude Egyptenaren zeggen dat dit een tijd was waarin goden letterlijk op Aarde liepen en de meeste mensen in perfecte harmonie met de natuur en de hemel leefden. Er is nu heel weinig fysiek bewijs overgebleven van deze lang geleden periode, doordat bijna niets langer dan 5.000 jaar bewaard blijft, behalve dingen die van massief steen zijn gemaakt. Vrijwel iedere oude megalithische constructie van voor het jaar 1500 v.Chr. lijkt op een aantal astronomische of kardinale punten te zijn gericht. Er wordt gezegd dat het Gouden Tijdperk een periode was waarin we astrale werelden konden waarnemen en ermee konden communiceren en God kenden, zonder de tussenkomst van een religie. Nogmaals, dit klinkt als een sprookje gezien onze huidige staat van bewustzijn, maar het is een thema dat bij veel oude volkeren terug komt die spraken en schreven over de lang verloren hogere tijdperken.

Voorspellende Waarde
Net zoals de seizoenen in een jaar voorspeld kunnen worden (d.m.v. agenda's en astronomische middelen) zo kunnen de seizoenen van het Grote Jaar worden berekend door de langzame precessie van de equinox.

Het cyclische model is niet alleen precies te meten (door de jaarlijkse verandering in de precessie snelheid te observeren, nu ongeveer 50,29 boogseconden per jaar), maar het heeft ook een voorspellende waarde.
We zullen zien, dat we meer en meer, terugkeren naar een leven in harmonie met Moeder Aarde en het zal worden ondersteund door meer begrip en minder technologie. Als de technologie iets wordt dat op de achtergrond is verborgen, dan kunnen we een aantal fantastische veranderingen verwachten. Natuurkundige John Dering heeft gespeculeerd dat, gezien de trend van computerkracht, we in de niet al te verre toekomst interfaces zullen hebben waarmee we de golven van bomen of insecten kunnen oppikken, en we alle informatie kunnen begrijpen die ooit voorbij een rots of een levenloos object is gegaan. Zou het kunnen dat onze voorouders de subtiele kwaliteiten van steen beter begrepen? John Burke, heeft al laten zien dat oude culturen een enorme kennis van elektromagnetisme hadden, zoals blijkt uit de buitenste stenen van Avebury, waar hij heeft aangetoond dat alle de staande stenen op dezelfde manier magnetische manier zijn uitgelijnd. Hij heeft ook aangetoond dat sommige sjamanen in Amerika gebieden op gevoel kunnen vinden die een hoge elektrostatische lading of geofysisch discontinuïteit hebben. Ze gebruiken deze gebieden voor genezingen. Het overwegen van deze ideeën geeft een nieuwe betekenis aan de verhalen van onze voorouders. Inzicht in hun wijsheid kan de sleutel zijn tot het begrijpen van onze toekomst.

Cruttenden spreekt regelmatig voor groepen over het oude mysterie van de precessie van de equinox. Zijn lezingen leggen uit hoe baanbrekend wetenschappelijk bewijs de huidige precessie theorie uitdaagt. Door het werk van Cruttenden en anderen is de interesse in oude kennis en de zonnestelsel theorie aan het toenemen, meer mensen worden zich bewust van het belang van onze huidige tijd en de mogelijkheden die het voor de mensheid bevat. Cruttenden richtte de Galileo Awards op, om verder onderzoek en interesse te stimuleren in precessie en de zoektocht naar onze tweede metgezel van de Zon.

In 2004 richtte Cruttenden samen met andere auteurs en onderzoekers de conferentie over precessie en oude kennis (CPAK) op: John Major Jenkins, John N. Harris, Karl-Heinz Homann & Uwe Homann (http://binaryresearchinstitute.org).

Bronnen: