We weten allemaal dat de zon aan het eind van de dag verdwijnt in de uitgestrekte nacht. Echter, ieder keer als de zon onder is, vindt er een verandering van bewustzijn, een innerlijke reflectie plaats. Het is de tijd om dingen op een rijtje te zetten, het lichaam te ontspannen in een slaapstand en één te worden met de Geest van de Nacht. Het is de tijd dat we rare dromen kunnen hebben en een andere wereld kunnen zien dan die we kennen tijdens onze wakkere uren.
Dood is in principe hetzelfde als slaap. Men is er eenvoudigweg bang voor omdat het onbekend is. Als we in de richting van het westen werken begrijpen we dat de zon nooit echt werd geraakt of van vorm veranderde door de duisternis. Voor ons lijkt het dat de zon onderging en opnieuw opkomt na de donkere momenten van de nacht, en het licht geeft voor een nieuwe dag, een nieuw begin, zoals de feniks die uit de as herrijst.
Maar in werkelijkheid is de zon en het licht er altijd. We zien het eenvoudig niet, om dit begrip te ontwikkelen in het werk met dood is een echte prestatie.
Uit: Shaman's Wisdom, Reclaim Your Lost Connection with the Universe door Tony Samara
Geen opmerkingen:
Een reactie posten