De Kosmische Tekening uit de Andes van Pachacuti Yamqui Salcamaygua

De volkeren in de Andes van Zuid-Amerika geloven dat het scheppende wezen in de kosmos tweeslachtig is (de Maya’s in Midden-Amerika geloven dat ook). “Zo boven zo beneden”, en dus waren mannen en vrouwen in hun ogen gelijk; mannen waren in tegenstelling tot onze westerse maatschappij gelijk aan vrouwen en de Schepper was zowel mannelijk als vrouwelijk.

De afbeelding van het universum gemaakt door Juan de Santa Cruz Pachacuti Yamqui Salcamaygua rond 1620, toont de aanvullende werking van het vrouwelijke en het mannelijke van de kosmos. Juan de Santa Cruz Pachacuti Yamqui Salcamaygua stamde af van niet-Inca indiaanse adel in het zuiden van de hooglanden van de Andes, in Zuid-Amerika. In het werk van Pachacuti is het scheppende middelpunt, Viracocha (Wiraqocha ), een neutrale, geslachtsloos ovaal wezen. Een Quechua tekst benadrukt zijn dubbelheid: het kan vertaald worden als “hetzij mannelijk, hetzij vrouwelijk”. Dus, hoewel Pachacuti christelijk was en sterk door christenen was beïnvloedt, was het geloof dat de Schepper tweeslachtig is, diep geworteld in het wereldbeeld van de oorspronkelijke bewoners van de Andes.

-> Toevoeging 7 januari 2020:
De grote ellips dat Pachacuti gebruikt voor Viracocha, het symbool van de Schepper god, stelt waarschijnlijk de ellips van de Melkweg en zijn aardse reflectie de Vilcanota rivier, voor. Viracocha is de samensmelting van tegengestelde bewegingen aan de hemel (Melkweg) en op aarde (Vilcanota rivier).

Pachacuti beschrijft het ovale wezen in de tekening als een wezen dat gemaakt is van een laken van dun goud, en dat dit figuur door Manko Qhápaq, de mythische stichter van het Inca rijk, in Qorikancha (de hoofdtempel van de Inca’s in Cusco) was gelegd. Maita Qhápaq, een afstammeling van Manko, had er diverse figuren aan toegevoegd. De tekening geeft vier hiërarchische niveau’s aan, die in twee kolommen zijn verdeeld. Het bemiddelende tweeslachtige wezen in het centrum is de schepper Viracocha; onder de Schepper is het Zuiderkruis afgebeeld, en daaronder een man en een vrouw. De rechterkant (gezien vanuit de schepper) wordt over het algemeen geassocieerd met mannelijke begrippen en de linkerkant met vrouwelijke. Aan de linkerkant (rechts vanuit de Schepper) staan de mannelijke elementen: de zon, Venus als Morgenster (als grootvader), Zomerse sterren, bliksem, Heer Aarde met een regenboog en “ogen van overvloed”. Aan de rechterkant (links vanuit het beeld van de Schepper) staat de Maan, Venus als Avondster (als grootmoeder), Winterse wolken, een kat, Moeder Zee (gevoed door een bron) en een jonge boom. De kleur wit is een mannelijk symbool, en zwart de vrouwelijke tegenhanger. De beweging van bliksem is een manifestatie van mannelijke energie, terwijl kalm water zoals een meer of de zee en het binnenste van de aarde vrouwelijke begrippen zijn, die met opvoeden zijn verbonden. De Inca is een directe afstammeling van Inti, de zon; zijn symbool van kracht is de zon, en de regenboog is zijn middel om te communiceren met de zichtbare zon, en Viracocha in de Boven Wereld, is de echte zon. Dit kosmische beeld van de volkeren in de Andes van Zuid-Amerika, komt sterk overeen met het beeld dat de Maya’s van de kosmos hebben. Bronnen: