De goden van de oude Egyptenaren en de Maya’s zijn symbolen van zeer belangrijke aspecten van de oorsprong en de bestemming van de mensheid. Hun goden vertonen merkwaardig genoeg zeer detailrijke overeenkomsten.
De allerhoogste god van de oude Egyptenaren is Ra. Ra, de Zon, is de bron van al het leven. Ra wordt vaak de zonnegod genoemd, maar de oude Egyptenaren spreken niet over de vorm en de functie van de zon in de derde dimensie, het is niet de Zon die wij zien als zon. Hun Zon is een symbool voor diepere krachten, is licht een begrijpend bewustzijn. Hun Zon is de schepper en de kracht van het universum.
Deze voorstelling van hun allerhoogste god, Ra, sluit perfect aan op de voorstelling die de Maya’s van hun allerhoogste god hebben: Hart van de Hemel; het is de grote kracht waar we allemaal vandaan komen en uiteindelijk ook weer naar terug keren, het omvat ons gehele bestaan. Hart van de Hemel verwijst naar de kern van de ziel van het leven en naar het centrum van verbeelding.
Thoth, de maangod van de Oude Egyptenaren, wordt meestal afgebeeld als een krachtige god met een ibis hoofd. De ibis is een vogel die aan de kust tussen de twee werelden van water en land leeft. Deze twee werelden zijn symbolen van onbewuste en bewuste gedachten. De kracht om tussen deze twee werelden te leven wordt als heel belangrijk gezien om het ware leven te leven. Een kenmerk van de ibis vogel is dat het één van de weinige vogels is die op slangen jagen.
Itzamna is de hoofdgod van de Maya’s en samen met de hoofdgodin Chac Chel vormen ze “Hart van de Hemel”. Itzamna manifesteert zich in de vorm van de heilige vogel Wak. Wak is een lachende valk en net als een ibis, is de lachende valk wit van kleur, en jaagt hij op slangen. Zowel Itzamna als Thoth waren goden met genezende krachten en beiden openbaarden de mensen alle kennis van sterrenkunde, bouwkunde, meetkunde, geneeskunde, godsdienst en het schrift.
Isis verzorgt het hoofd van Osiris.
In de traditionele Egyptische kennis waren er twee broers: één hield van god en werkte met liefde samen met de schepping en de andere streef egoïsme en eigenbelang na en maakte misbruik van de schepping. Deze twee broers werden in Egypte Osiris en Set genoemd, de jongere zus van Osiris is Isis. Het volgende verhaal is één van de bekendste legenden over deze drie goden:
Toen Osiris op een grote reis rond de aarde ging, bleef Isis als regent van Egypte achter. Ze regeerde verstandig en goed, waardoor hun jongere broer Set de macht niet over kon nemen. Maar Set was vol van egoïsme en verlangens en listig overtuigde hij zijn oudere broer Osiris in een kist te gaan liggen, waarna hij Osiris doodde, de kist verzegelde en in de Nijl gooide, die het naar de zee vervoerde. Het kwam tot stilstand op een verre kust aan de voet van een tamarisk boom. De boom groeide rond de kist en verhulde het geheel in haar stam. Toen de boom door de koning van het verre land werd omgekapt, gaf het een volmaakte geur af, waardoor zijn reputatie zich over de gehele wereld verbreidde en uiteindelijk Isis haar oren bereikte. Toen ze over deze geurige boom hoorde, wist ze meteen dat het de essentie van Osiris was.
Dit verhaal over de dood van Osiris heeft een grote overeenkomst met het Maya verhaal over de dood van Hun Hunahpu:
Het hoofd van Hun Hunahu hangt in de levensboom.
Het was in de duisternis, in de nacht, toen Hun Hunahpu en Wuqub Hunahpu werden geboren voor Xpiyacoc (Itzamna) en Xmucane (Chac Chel).
De volgende ochtend kwamen Hun Hunahpu en Wuqub Hunahpu naar buiten en verschenen voor Hun Keme en Wuqub Keme : “Waar zijn mijn sigaren en mijn fakkel die gisterenavond aan jullie waren gegeven?”.
“We hebben ze opgemaakt, heer.”
“Heel goed, nu is jullie dag beëindigd. Jullie zullen dood gaan.” …
Hun Hunahpu werd onthoofd, en de rest van zijn lichaam werd met zijn jongere broer begraven.
“Plaats zijn hoofd in het midden van de boom die bij de weg staat”, zeiden Hun Keme en Wuqub Keme.
Nadat ze zijn hoofd in het midden van de boom plaatsten, groeide er voor het eerst fruit aan de boom. …
Het hoofd van Hun Hunahpu kon je niet goed zien, want het uiterlijk van zijn gezicht was identiek geworden aan de kalebassen.
In beide verhalen komt een heel belangrijke god te overlijden en verandert zijn lichaam of zijn hoofd in een boom met zeer speciale eigenschappen. Deze boom is het symbool voor de Levensboom, beide goden werden dus herboren in de vorm van de Levensboom.
De Egyptische legende gaat verder:
Nadat Isis in dat land aankwam, vertrouwde koningin Astarte haar de zorg van haar pasgeboren zoon toe. Isis zou het kind onsterfelijkheid hebben gegeven, als de moeder door haar bezorgde kreten van schrik de betovering niet had verbroken, toen ze zag dat Isis de baby in zuiverende vlammen baadde. Om de moeder te kalmeren, onthulde Isis haar ware identiteit en intentie. De moeder overtuigde vervolgens haar echtgenoot, de koning, om de stam van de prachtige boom aan Isis te geven.
Isis trok de doodskist uit de boom, het lichaam uit de kist en verborg het lichaam in de moerassen. Maar Set vond het lichaam en sneed het in veertien stukken en verstrooide het heinde en ver. Isis, nooit ontmoedigd, begon een geduldige zoektocht naar de kostbare delen en vond ze allemaal, behalve de fallus, die door een aards schepsel was opgegeten en hiervoor eeuwig vervloekt is.
In een magische, mystieke mengeling met het herstelde, gereanimeerde lichaam van Osiris, raakt Isis zwanger. Haar kind zal uitgroeien tot de ware erfgenaam van de troon en zal een concurrent van Set worden. Vervolgens voert ze de eerste riten van balseming uit en herstelt Osiris tot het eeuwige leven, heerser van de spirituele wereld.
Deze magische bevruchting van de godin Isis heeft veel overkomsten met de magische bevruchting van de Maya godin Xkik’:
Dit is het verhaal over een maagd, de dochter van de heer die Kuchuma Kik’ (Verzameld Bloed) heet. …
Aldus ging ze alleen naar de onderkant van de boom die was geplant bij Puk’b’al Cha’j: “Ah! Wat voor fruit zit er in deze boom? Is het fruit van deze boom niet verrukkelijk? Ik zal niet doodgaan. Ik zal niet verloren zijn. Zal iemand het horen als ik er eentje pluk?” vroeg de maagd.
Toen sprak de schedel in het midden van de boom: “Wat wens je van dit? Het is enkel maar een schedel, een rond ding geplaatst in de takken van de boom”, zei het hoofd van Hunahpu toen het tegen de maagd sprak. …
“Goed dan, strek je rechterhand hierheen uit, zodat ik het kan zien”, zei de schedel.
“Goed”, zei de maagd. En zo strekte ze haar rechterhand naar boven uit, voor het gezicht van de schedel. Toen perste de schedel wat speeksel uit, recht in de hand van de maagd. Toen ze dit zag, keek ze meteen naar haar hand. Maar het speeksel van de schedel was niet in haar hand.
“Mijn speeksel, mijn spuug, is meer een teken dat ik je heb gegeven. Dit hoofd van mij functioneert niet langer, want het is meer een schedel die niet kan werken. Het hoofd van een echte heer heeft goed vlees op zijn gezicht. Maar als hij overlijdt, dan worden de mensen bang door zijn botten. Zo ook is zijn zoon als speeksel, als spuug. Hij is zijn essentie. Als zijn zoon een heer wordt, of een wijze, of een meester van redevoering, dan zal er niets verloren zijn. Hij zal verder gaan, en opnieuw compleet worden. Het gezicht van de heer zal niet uitgestorven zijn noch zal het geruïneerd zijn. De krijger, de wijze, de meester van redevoering zal voortbestaan in de vorm van zijn dochters en zijn zonen.
“Laat het zo zijn”, zei de schedel van Hun Hunahpu en Wuqub Hunahpu. …
De maagd ging met veel instructies naar huis terug. Meteen waren haar kinderen in haar baarmoeder geschapen, puur door het speeksel. Dat was de schepping van Hunahpu en Xbalanque.
Zo is een jakhals, Anubis, bij de Oude Egyptenaren bij iedere doodsscène afgebeeld, hij is het symbool voor de dood. Net als bij de Oude Egyptenaren is ook bij de Maya’s een hond een symbool voor de dood, het einde.
Dit zijn enkele verbluffende overeenkomsten tussen de mythologieën van de Oude Egyptenaren en de Maya’s, maar er zijn ook fysieke overeenkomsten gevonden: in 5.500 jaar oude mummies zijn sporen van tabak en coca gevonden. Dit is zeer merkwaardig, doordat tabak en coca destijds alleen in Amerika voorkwamen.
Bronnen:
John van Auken – Egptian Gods as Metaphors.
http://www.edgarcayce.org/ps2/egyptian_gods_as_metaphors.html
Mike Geubel – Maya Mysteriën Ontwaken. ISBN 978-90-484-0293-9.
Mike’s Blog – Lag Atlantis in de Andes?
http://mikegeubel.blogspot.com/2007/12/lag-atlantis-in-de-andes.html
De allerhoogste god van de oude Egyptenaren is Ra. Ra, de Zon, is de bron van al het leven. Ra wordt vaak de zonnegod genoemd, maar de oude Egyptenaren spreken niet over de vorm en de functie van de zon in de derde dimensie, het is niet de Zon die wij zien als zon. Hun Zon is een symbool voor diepere krachten, is licht een begrijpend bewustzijn. Hun Zon is de schepper en de kracht van het universum.
Deze voorstelling van hun allerhoogste god, Ra, sluit perfect aan op de voorstelling die de Maya’s van hun allerhoogste god hebben: Hart van de Hemel; het is de grote kracht waar we allemaal vandaan komen en uiteindelijk ook weer naar terug keren, het omvat ons gehele bestaan. Hart van de Hemel verwijst naar de kern van de ziel van het leven en naar het centrum van verbeelding.
Thoth, de maangod van de Oude Egyptenaren, wordt meestal afgebeeld als een krachtige god met een ibis hoofd. De ibis is een vogel die aan de kust tussen de twee werelden van water en land leeft. Deze twee werelden zijn symbolen van onbewuste en bewuste gedachten. De kracht om tussen deze twee werelden te leven wordt als heel belangrijk gezien om het ware leven te leven. Een kenmerk van de ibis vogel is dat het één van de weinige vogels is die op slangen jagen.
Itzamna is de hoofdgod van de Maya’s en samen met de hoofdgodin Chac Chel vormen ze “Hart van de Hemel”. Itzamna manifesteert zich in de vorm van de heilige vogel Wak. Wak is een lachende valk en net als een ibis, is de lachende valk wit van kleur, en jaagt hij op slangen. Zowel Itzamna als Thoth waren goden met genezende krachten en beiden openbaarden de mensen alle kennis van sterrenkunde, bouwkunde, meetkunde, geneeskunde, godsdienst en het schrift.
Isis verzorgt het hoofd van Osiris.In de traditionele Egyptische kennis waren er twee broers: één hield van god en werkte met liefde samen met de schepping en de andere streef egoïsme en eigenbelang na en maakte misbruik van de schepping. Deze twee broers werden in Egypte Osiris en Set genoemd, de jongere zus van Osiris is Isis. Het volgende verhaal is één van de bekendste legenden over deze drie goden:
Toen Osiris op een grote reis rond de aarde ging, bleef Isis als regent van Egypte achter. Ze regeerde verstandig en goed, waardoor hun jongere broer Set de macht niet over kon nemen. Maar Set was vol van egoïsme en verlangens en listig overtuigde hij zijn oudere broer Osiris in een kist te gaan liggen, waarna hij Osiris doodde, de kist verzegelde en in de Nijl gooide, die het naar de zee vervoerde. Het kwam tot stilstand op een verre kust aan de voet van een tamarisk boom. De boom groeide rond de kist en verhulde het geheel in haar stam. Toen de boom door de koning van het verre land werd omgekapt, gaf het een volmaakte geur af, waardoor zijn reputatie zich over de gehele wereld verbreidde en uiteindelijk Isis haar oren bereikte. Toen ze over deze geurige boom hoorde, wist ze meteen dat het de essentie van Osiris was.
Dit verhaal over de dood van Osiris heeft een grote overeenkomst met het Maya verhaal over de dood van Hun Hunahpu:
Het hoofd van Hun Hunahu hangt in de levensboom.Het was in de duisternis, in de nacht, toen Hun Hunahpu en Wuqub Hunahpu werden geboren voor Xpiyacoc (Itzamna) en Xmucane (Chac Chel).
De volgende ochtend kwamen Hun Hunahpu en Wuqub Hunahpu naar buiten en verschenen voor Hun Keme en Wuqub Keme : “Waar zijn mijn sigaren en mijn fakkel die gisterenavond aan jullie waren gegeven?”.
“We hebben ze opgemaakt, heer.”
“Heel goed, nu is jullie dag beëindigd. Jullie zullen dood gaan.” …
Hun Hunahpu werd onthoofd, en de rest van zijn lichaam werd met zijn jongere broer begraven.
“Plaats zijn hoofd in het midden van de boom die bij de weg staat”, zeiden Hun Keme en Wuqub Keme.
Nadat ze zijn hoofd in het midden van de boom plaatsten, groeide er voor het eerst fruit aan de boom. …
Het hoofd van Hun Hunahpu kon je niet goed zien, want het uiterlijk van zijn gezicht was identiek geworden aan de kalebassen.
In beide verhalen komt een heel belangrijke god te overlijden en verandert zijn lichaam of zijn hoofd in een boom met zeer speciale eigenschappen. Deze boom is het symbool voor de Levensboom, beide goden werden dus herboren in de vorm van de Levensboom.
De Egyptische legende gaat verder:
Nadat Isis in dat land aankwam, vertrouwde koningin Astarte haar de zorg van haar pasgeboren zoon toe. Isis zou het kind onsterfelijkheid hebben gegeven, als de moeder door haar bezorgde kreten van schrik de betovering niet had verbroken, toen ze zag dat Isis de baby in zuiverende vlammen baadde. Om de moeder te kalmeren, onthulde Isis haar ware identiteit en intentie. De moeder overtuigde vervolgens haar echtgenoot, de koning, om de stam van de prachtige boom aan Isis te geven.
Isis trok de doodskist uit de boom, het lichaam uit de kist en verborg het lichaam in de moerassen. Maar Set vond het lichaam en sneed het in veertien stukken en verstrooide het heinde en ver. Isis, nooit ontmoedigd, begon een geduldige zoektocht naar de kostbare delen en vond ze allemaal, behalve de fallus, die door een aards schepsel was opgegeten en hiervoor eeuwig vervloekt is.
In een magische, mystieke mengeling met het herstelde, gereanimeerde lichaam van Osiris, raakt Isis zwanger. Haar kind zal uitgroeien tot de ware erfgenaam van de troon en zal een concurrent van Set worden. Vervolgens voert ze de eerste riten van balseming uit en herstelt Osiris tot het eeuwige leven, heerser van de spirituele wereld.
Deze magische bevruchting van de godin Isis heeft veel overkomsten met de magische bevruchting van de Maya godin Xkik’:
Dit is het verhaal over een maagd, de dochter van de heer die Kuchuma Kik’ (Verzameld Bloed) heet. …
Aldus ging ze alleen naar de onderkant van de boom die was geplant bij Puk’b’al Cha’j: “Ah! Wat voor fruit zit er in deze boom? Is het fruit van deze boom niet verrukkelijk? Ik zal niet doodgaan. Ik zal niet verloren zijn. Zal iemand het horen als ik er eentje pluk?” vroeg de maagd.
Toen sprak de schedel in het midden van de boom: “Wat wens je van dit? Het is enkel maar een schedel, een rond ding geplaatst in de takken van de boom”, zei het hoofd van Hunahpu toen het tegen de maagd sprak. …
“Goed dan, strek je rechterhand hierheen uit, zodat ik het kan zien”, zei de schedel.
“Goed”, zei de maagd. En zo strekte ze haar rechterhand naar boven uit, voor het gezicht van de schedel. Toen perste de schedel wat speeksel uit, recht in de hand van de maagd. Toen ze dit zag, keek ze meteen naar haar hand. Maar het speeksel van de schedel was niet in haar hand.
“Mijn speeksel, mijn spuug, is meer een teken dat ik je heb gegeven. Dit hoofd van mij functioneert niet langer, want het is meer een schedel die niet kan werken. Het hoofd van een echte heer heeft goed vlees op zijn gezicht. Maar als hij overlijdt, dan worden de mensen bang door zijn botten. Zo ook is zijn zoon als speeksel, als spuug. Hij is zijn essentie. Als zijn zoon een heer wordt, of een wijze, of een meester van redevoering, dan zal er niets verloren zijn. Hij zal verder gaan, en opnieuw compleet worden. Het gezicht van de heer zal niet uitgestorven zijn noch zal het geruïneerd zijn. De krijger, de wijze, de meester van redevoering zal voortbestaan in de vorm van zijn dochters en zijn zonen.
“Laat het zo zijn”, zei de schedel van Hun Hunahpu en Wuqub Hunahpu. …
De maagd ging met veel instructies naar huis terug. Meteen waren haar kinderen in haar baarmoeder geschapen, puur door het speeksel. Dat was de schepping van Hunahpu en Xbalanque.
Zo is een jakhals, Anubis, bij de Oude Egyptenaren bij iedere doodsscène afgebeeld, hij is het symbool voor de dood. Net als bij de Oude Egyptenaren is ook bij de Maya’s een hond een symbool voor de dood, het einde.
Dit zijn enkele verbluffende overeenkomsten tussen de mythologieën van de Oude Egyptenaren en de Maya’s, maar er zijn ook fysieke overeenkomsten gevonden: in 5.500 jaar oude mummies zijn sporen van tabak en coca gevonden. Dit is zeer merkwaardig, doordat tabak en coca destijds alleen in Amerika voorkwamen.
Bronnen:
John van Auken – Egptian Gods as Metaphors.
http://www.edgarcayce.org/ps2/egyptian_gods_as_metaphors.html
Mike Geubel – Maya Mysteriën Ontwaken. ISBN 978-90-484-0293-9.
Mike’s Blog – Lag Atlantis in de Andes?
http://mikegeubel.blogspot.com/2007/12/lag-atlantis-in-de-andes.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten