Sumer­ië en onze buitenaardse afkomst

* Update 3 april 2022:

a-nun-na komt wel degelijk voor in Sumerische kleitabletten, op deze website kun je zoeken en krijg je de Engelse vertaling te zien.

De Anunna (Akkadisch: Anunnaki, Anunnaku) waren de hoogste goden in het Mesopotamische pantheon, maar het kan ook worden gebruikt om het pantheon van een bepaalde stad of stadstaat aan te duiden, zoals de Anunna van Eridu of de Anunna van Lagaš. Het is niet duidelijk hoeveel goden en welke specifieke goden deze term omvat; één tekst spreekt van de 'vijftig Anunna van Eridu'.

***

* Update 4 augustus 2014:
Akbal, bedankt voor de site http://www.sitchiniswrong.com. 
Ik kreeg hier de laatste jaren steeds meer twijfel over, met name over de planeet Niburu, maar gaf Sitchin het voordeel van mijn twijfel. 
Ik had zelf het verhaal te graag geloofd, maar ik ben het met je eens dat de Sumeriers de versie van Sitchin niet geschreven hebben.
Ik twijfel ook steeds meer over de ancient alien theorie, en ben er steeds meer van overtuigd dat er voor de zondvloed een hoogstaande beschaving heeft geleefd, op de gehele Aarde.
***

Update 10 augustus 2014: zie http://www.geubel.com/2014/08/de-onwaarheden-van-ancient-aliens-erich.html
***

De Sumer­iërs doken uit het niets op, want tot op heden weet niemand weet waar ze vandaan kwamen. Volgens de Sumerische overlevering zijn de Annunaki (zie foto) de grondleggers van hun cultuur, hebben ze hun steden gebouwd en hen ingewijd in de geheimen van de hemel. AN.NU.NA.KI betekent "zij die uit de hemel (Anu) naar de Aarde (Ki) kwamen", dit gebeurde volgens de Sumer­iërs ongeveer 500.000 jaar geleden. De Babylonische geschiedschrijver Berossus dateerde het begin van de "heerschappij van de goden" op 432.000 jaar voor de grote vloed, en zou de zondvloed dus 71.000 jaar geleden plaats hebben gevonden. In de Sumerische teksten staat dat de Annunaki afkomstig zijn van NI.B­I.RU, dat letterlijk "de planeet die aan de hemel glanst en de middenpositie inneemt" betekent.In 2003 heeft men een planeet ontdekt met een middellijn van 3.000 kilometer die officieel 2003 UB313 heet. Zal dit de tiende planeet zijn? Volgens Sitchin beschrijft deze tiende planeet (Nibiru) een baan om de zon waardoor het iedere 3600 jaar tussen Mars en Jupiter binnen ons zonnestelsel komt.

Deze planeet stond volgens de Sumeriërs tussen Mars en Jupiter en is de tiende ontbrekende planeet in ons zonnestelsel. In de Griekse mythologie is het volgende verhaal te vinden over deze tiende planeet:

"Phaëton was in de Griekse mythologie een zoon van Helius en Clymene. Hij wist van zijn vader gedaan te krijgen dat hij één dag de zonnewagen mocht besturen. Onder zijn onbekwame leiding verlieten de zonnepaarden hun baan, waarop de aarde dreigde te verschroeien. Zeus vernietigde Phaëton daarna met zijn bliksem!"

De Sumeriërs beschikten over een immense kennis: ze kenden de planeten Uranus, Neptunus en Pluto en hadden ze juist beschreven; Pluto is pas in 1930 (her)ontdekt. Ze wisten dat Neptunus een waterige planeet is. "Alles wat we weten werd ons verteld door de Annunaki". De Sumerische hemellijsten spreken over twaalf planeten inclusief de Zon en Maan. Volgens de wetenschap kenden de Sumeriërs maar zes planeten, waardoor die teksten als hemelmythen werden afgedaan. Pas in recente jaren is gebleken dat het hier niet om mythen, maar om een precieze beschrijving van ons zonnestelsel gaat.

Ze noemden de Zon APSU (zij die vanaf het begin bestond), Mercurius MUM.MU (een die geboren werd), Venus heette LA.HA.MI (heersers der veldsla­gen), de Aarde was KI of GI (droog land) of Sjibu (zevende), een aanwijzing dat de Sumeriërs de planeten van buiten naar binnen telden. Mars was LAH.MU (god van de oorlog) respectievelijk UTU.KA.GAB.A (licht aan de poorten der wateren), soms ook Sjelibbu (een nabij het midden van het zonnestelsel). Jupiter heette Barbaru (de blinkende) of KI.SCHAR (grootste van het land), daarentegen was Saturnus AN.SCHAR (grootste des hemels); met de ringen meegeteld inderdaad de grootste planeet, zonder de ringen is Jupiter de grootste. Uranus heette Kabbab Sjanamma, de tweelingplaneet of EN.TI.MASCH.­SIG met de betekenis planeet met de kleur van het heldere groenachtige leven. Haar tweelingbroer Neptunus: HUM.BA werd met de kleur van moeras­landvegetatie gekarakteriseerd. Pluto: SCHU.PA (bewaker van de hemel).

Een Sumerische legende vertelt het volgende over de Annunaki: "Het hele lichaam (van Uan) was als dat van een vis, onder de vissenkop had het een ander hoofd en onderaan, naast de vissestaart, voeten als die van een mens. Ook zijn stem en spraak waren verstaanbaar en menselijk. Overdag placht hij met de mensen te spreken. Hij schonk hun inzicht in letteren van wetenschap en elke kunstvorm. Hij leerde hun huizen te bouwen, tempels te stichten, wetten op te stellen, de principes van de geometrie en metaal te bewerken." Metaal betekent in het Sumerisch 'hemelsmetaal'.

De eerste groep van Annunaki bestond uit vijftig personen en de tweede uit zeshonderd. De Annunaki koloniseerden de Aarde, legden de moerassen bij de monding van de Tigris en de Eufraat droog, en bouwden op opgeworpen gronden E.RI.DU. Eridu was de eerste stad op aarde en betekent 'ver gebouwd huis'. Het scheppingsverhaal van de Sumeriërs gaat als volgt: "Een riethalm was nog niet verschenen. Een boom was nog niet geschapen. Een huis was nog niet gemaakt. Een stad was nog niet gebouwd. Alles was zee. Toen werd Eridu geschapen."

De ruines van Eridu liggen nog steeds ten westen van de Eufraat, op twintig kilometer ten zuidwesten van Ur, en heet nu in het Arabisch Tell Abu Shahrain. In Eridu zijn in totaal twaalf op elkaar gebouwde tempels gevonden, waarvan de eerste uit ongeveer 5900 v.Chr. stamt. Eridu was meer dan tweeduizend jaar ononderbroken bewoond geweest. Steen was moeilijk te vinden waardoor de bewoners hun tempels en nederzettingen van klei bouwden, waarvan ze blokken maakten. In de loop der eeuwen verkruimelden de bouwblokken van Sumerië en gingen weer op in de bodem.

De leider van de Annunaki droeg aanvankelijk de naam E.A. (wiens huis water is), en daarna EN.KI (heerser van de vaste­grond). Het land dat Enki cultiveerde noemde hij E.DIN (thuis der rechtvaardigen). Het was de tuin van Eden, de woonplaats van de goden. De Bijbel noemt overigens de Eufraat en Tigris als de rivieren die door het hof van Eden stromen.

Het symbool van Enki, de stichter van de eerste stad in Mesopotamië, bestond uit ineengedraaide slangen, dat we nog steeds gebruiken om medicijnen, geneeskunde en biologie mee aan te duiden. Het was een symbool van DNA, de dubbele spiraal van DNA. De Maya's noemen de Plejaden 'staart van de slang'; zouden de Annunaki afkomstig zijn van de Plejaden?

De vogelstad Sippar diende als hun ruimtevaart centrum en BAD.TIBI­RA (de lichte plaats) was de industriestad waar de ertsen verwerkt werden. LA.RA.AK (het schitterende schijnsel zien) was het oriëntatiepunt voor aanvliegende ruimtevaartuigen. SCH.RUP.PAK (het oord van hoogst welbehagen) was het centrum van medische zorg.

De Annunaki schiepen de voorloper van de mens: Lulu om zware arbeid te verrichtten. Nadat ze erin geslaagd waren om voldoende Lulu's te kweken moesten deze de Tuin der Goden weer verlaten, om naar de mijnstreek van het Zagrosgebergte, 'ten oosten van Eden' te gaan. Volgens het Sumerische scheppingsproces werd de mens boven het land AB.ZU (diepe legerstede) geschapen. AB.ZU was Zuidoost-Afrika, het land waar de goudmijnen van de Annunaki zich bevonden. Het goud werd in BAD.TIBIRA (de lichte plaats waar de ertsen verwerkt werden) gezuiverd.

Archeologen hebben deze mijnen geïdentificeerd. In het zuiden van Zimbabwe en Swaziland bevinden zich nog steeds tot twintig meter diepe goudmijnen die volgens analyses 80.000 tot 115.000 jaar geleden geëxploiteerd werden.

Volgens de teksten van de Sumeriërs zijn de eerste mensen uit kruisingen tussen goden en aardbewoners voortgekomen. Er wordt verteld dat de god Enlil verschillende vrouwen zwanger maakte. Enlil zou zijn zaad in de schoot van Meslamtaea hebben laten vloeien. "Het zaad van uw heer, het lichtende zaad is in mijn schoot, het zaad van Sin, de goddelijke naam, is in mijn schoot." Ze maakten ons door middel van genetische technieken, en zorgden ervoor dat wij zowel fysiek als emotioneel op hen leken. Dat is ook wat de Bijbel vertelt: "laten we mens maken naar ons evenbeeld".

Enlil kreeg genoeg van al het lawaai dat de mensen op aarde maakten en zijn geduld begon op te raken. Hij wist de andere goden te overtuigen om de mensen door een zondvloed te vernietigen. Enki wilde de mensen redden, en waarschuwde Ziu.Sudra (Noach) om een 'Sulili' te bouwen, een rondom met teer dichtgemaakt overdekt schip, zodat Ziu.Sudra de ramp samen met zijn familie en de diersoorten zou overleven. Na de zondvloed plaatsten ze Ziu.Sudra in een land overzee, in het land Dilmun, waar de zon opkomt.

Hier staat dus letterlijk dat de mensen voor de zondvloed niet in Mesopotamië woonden! Na de zondvloed zijn ze naar het land Dilmum gegaan, daar waar de zon zon opkomt. 'Waar de zon opkomt' is een verwijzing dat ze oostwaarts waren gegaan en ze staken ook nog een zee over. Het land waar de mensen voor de zondvloed woonden lag dus te westen van Dilmun, waarschijnlijk in de Atlantische Oceaan. De mensen in Mesopotamië zijn dus vanuit Atlantis gekomen, dat verdween in de Atlantische Oceaan.
Pas na de zondvloed kwamen de Lulu's uit de bergen en gingen naar de vallei van de goden, waar ze nieuwe ziggurats bouwden. De ruimteluchthavens werden door de Annunaki naar afgelegen bergstreken verplaatst, naar de berg Sinaï en Baalbek. De Annunaki lieten de 'Terafim' achter, zodat hun volk steeds contact met ze kon opnemen. Dit waren sprekende hoofden, die van een soort microchip - een ME - waren voorzien en die hem in staat stelden van gedachten te wisselen.

Hierna werd het land in vieren verdeeld. De mensen kregen Egypte, Mesopotamië en het Indus-dal. Het vierde gebied, de TIL.MUN, was bestemd voor de goden en strekte zich uit vanaf het schiereiland Sinaï tot de Libanon en vormde later het Heilige Land van de Bijbel. Dit gebied werd onder bevel van de godheid Shamsh geplaatst.

In 1936 zijn er vreemde potten opgegraven in Khuyut Rabbou'a in Irak. Sommige bevatte waterdichte koperen cilinders, de in de opening vast waren gelijmd met pek. In het midden van de cilinder zat een metalen pijp, die ook met pek op zijn plaats werd gehouden. Het bleek een galvanisch element te zijn, een batterij. Deze batterij heeft men daarna nagemaakt en men kon er inderdaad elektriciteit mee opwekken. Zouden deze batterijen de ME's van elektriciteit hebben voorzien?

De belangrijke steden van de Sumeriërs waren Eridu, Ur, Girsu, Uruk (Erek), Surupak, Larsa, Umma, Adab, Nippur en Isin. De meeste van deze steden zijn opgegraven.

Hun mathematica was gebaseerd op een stelsel met zestig als grondgetal: de verbinding tussen de goddelijke zes en de wereldlijke tien. De Sumeriërs verdeelden de cirkel in 360 graden, het etmaal in 24 uur, het jaar in 365,24 dagen of twaalf maanden, en de Zodiak in twaalf tekens. De eerste kalender stamt uit Nippur uit ongeveer 4000 voor Chr. Aannemelijk is dit het begin van Joodse kalender: het jaar 3761 v.Chr. oftewel het jaar nul van de kalender van Nippur. De Sumeriërs leerden te vermenigvuldigen, delen, machtsverheffen en het gebruik van omgekeerde getallen. Omgekeerde getallen zijn bijvoorbeeld: 31 x 31 = 961 en 13 x 13 = 169.