Dr. Tim Patterson, professor in geologie aan de Carleton universiteit heeft met zijn team afzettingen van sedimenten bij Vancouver island in Canada onderzocht, die een tijdspanne van 10.000 jaar omvatten. Wat ze ontdekten is dat veel cycli die ze hebben gevonden overeenkomen met de diverse zonnevlekken cycli. Een zonnevlekken cyclus duurt ongeveer 11 jaar en tijdens deze cyclus stijgt het aantal zonnevlekken en daalt daarna weer.
Tijdens analyse van deze sedimenten identificeerden ze andere zonnevlekken cycli: de Gleissberg Zonnecyclus die 75 tot 90 jaar duurt, de Suess Zonnecyclus die 200 tot 500 jaar duurt en de Bond Zonnecyclus die 1.100 jaar duurt.
Deze tweede grafiek toont een duidelijk verband tussen de temperatuur op het land van Noord-Amerika (de blauwe lijn) en het aantal zonnevlekken (de rode lijn) aan.
Als je dit ziet, dan denk je meteen: waarom is het dan nooit geaccepteerd dat de zon de grootste invloed heeft op de temperatuur? Nou, het grootste probleem hierbij is, is dat het verschil in zonne-energie tijdens een 11-jarige zonnevlekken-cyclus slechts 0,1
procent varieert. Dit kleine verschil in energie is onvoldoende om voor een
een globale temperatuurstijging van 0,6 graden Celsius te zorgen.
Aan het begin van een zonnevlekken cyclus verschijnen er zonnevlekken bij de polen van de zon. Nadat een zonnevlek zich meer ontwikkelt, verplaatst het zich naar de evenaar van de zon. Als een zonnevlekken cyclus een piek bereikt, dan nemen de zonnen vlammen die naar de aarde worden gestuurd ook toe. Er is dus een perfect verband tussen de zonnevlekken cyclus en het klimaat hier op aarde, maar tot kort geleden geen manier om dit verband te verklaren.
een globale temperatuurstijging van 0,6 graden Celsius te zorgen.
Aan het begin van een zonnevlekken cyclus verschijnen er zonnevlekken bij de polen van de zon. Nadat een zonnevlek zich meer ontwikkelt, verplaatst het zich naar de evenaar van de zon. Als een zonnevlekken cyclus een piek bereikt, dan nemen de zonnen vlammen die naar de aarde worden gestuurd ook toe. Er is dus een perfect verband tussen de zonnevlekken cyclus en het klimaat hier op aarde, maar tot kort geleden geen manier om dit verband te verklaren.
Is CO2 nu wel of niet een belangrijke bestuurder van het klimaat? De bovenstaande tweede grafiek brengt een aantal vragen naar voren:
- Als CO2 een belangrijke oorzaak van klimaatsveranderingen is, waarom was er dan voor 1940 zo'n lange temperatuurstijging, terwijl 80% van de menselijke geproduceerde CO2 na de Tweede Oorlog is geproduceerd?
- Waarom nam de temperatuur gedurende 30 jaar af, nadat de CO2 hoeveelheden na de Tweede Wereldoorlog dramatisch toenemen? Indien CO2 inderdaad zo'n belangrijke schakel was, dan zou je verwachten dat de overvloed van CO2 in de atmosfeer inderdaad de temperatuur zou laten stijgen.
Als er meer vlammen door de zon worden geproduceerd tijdens een piek van een zonnevlekken cyclus, dan bereiken minder kosmische stralen de aarde, doordat de zonnevlammen de kosmische stralen laten afbuigen. Tijdens een 11 jarige zonnevlekken cyclus varieert de hoeveelheid kosmische straling met 15 procent. Tijdens langere perioden varieert de hoeveelheid kosmische straling maar liefst vier keer zoveel, wat grote klimaatsveranderingen met zich mee brengt.
In de 19e eeuw toen de wereld niet nog echt geïndustrialiseerd was, was de CO2 waarde in de atmosfeer ongeveer 285 ppm. In 2003 was dit 376 ppm. Het invloed op het klimaat was echter minimaal, terwijl computer modellen aangeven dat met zo'n hoge toename de aarde behoorlijk opwarmt. Slechts een heel klein deel van de opwarming is echter toe te schrijven aan CO2.
1997 en 1998 was er El Nino die een grote invloed op het globale weer en op de globale temperaturen had. De temperaturen stegen globaal in een paar maanden met 1 graden Celsius door de enorme hoeveelheden waterdamp die in de atmosfeer werden gepompt. Nadat El Nino voorbij was, daalde de temperatuur over de gehele wereld ook weer snel.
De bovenste grafiek hiernaast geeft de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer weer gedurende de laatste 500 miljoen jaar. Hieruit blijkt dat in het verleden CO2 waarden zijn bereikt die 16 keer hoger liggen dan de huidige hoeveelheid. De onderste grafiek geeft de globale temperatuur tijdens de laatste 500 miljoen jaar aan. Hieruit blijkt dat er geen statistisch verband is tussen de hoeveelheid CO2 en de temperatuur. Zelfs een van de hoogste hoeveelheden CO2 vond plaats tijdens een grote ijstijd, 450 miljoen jaar geleden en CO2 waarden waren destijds 15 keer hoger dan nu. Dr. Jan Veizer, professor in de geologie van de universiteit van Ottawa en de Israelische astrofysicus Dr. Nir J. Shaviv, hebben zeeschelpen geanalyseerd en zo gegevens van de temperaturen op aarde gedurende de laatse 500 miljoen jaar verzameld en ontdekten een cyclus van temperatuurstijgingen en -dalingen van 135 miljoen jaar. Dit komt niet echt overeen met de ons bekende aardse fenomenen, maar komen wel goed overeen met onze aardse verplaatsingen in en uit de heldere spiraalarmen van onze Melkweg. Binnen deze spiraalarmen bevinden zich supernova's die grote hoeveelheden kosmische en galactische straling produceren, die ook onze atmosfeer bombarderen.Veizer en Shaviv concludeerden dat 75 procent van de temperatuurswisselingen van de laatste 500 miljoen jaar verklaard wordt door kosmische straling bij het binnen- en buitengaan van de spiraalarmen van de Melkweg. Hun conclusie past perfect bij de bevindingen van Dr. Tim Patterson.
CO2 zit bewaard in luchtbellen in ijs staven. In Antarctica hebben ze ijs staven uit de bodem gehaald van een zeer goede kwaliteit die duizenden jaren teruggaan, waaruit blijkt dat als de temperatuur stijgt, de CO2 hoeveelheid pas 800 jaar later stijgt. CO2 ijlt dus na op een temperatuurverhoging: eerst stijgt de temperatuur en daarna pas de hoeveelheid CO2, en niet andersom!
De conclusie van het onderzoek van Dr. Tim Patterson en zijn team luidt als volgt:
Geologische gegevens tonen duidelijk aan dat er slechts een klein verband is tussen CO2 niveaus en temperatuur. Hoewel CO2 een geringe invloed op de globale temperatuur kan hebben, is dit effect minimaal en van korte duur, doordat deze cyclus bovenop de veel grotere water cyclus zit, dat werkelijk de globale temperaturen bestuurd. De water cyclus wordt op zijn beurt voornamelijk beïnvloed door kosmische cycli en trends.
Dit is precies wat ik zelf ook al dacht: de klimaatsveranderingen zijn de oorzaak van natuurlijk processen, want hoe konden de Maya's anders meer dan duizend jaar geleden de huidige klimaatsveranderingen voorspellen?
Bronvermelding:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten