Ik ben net begonnen met het boek "Het zijn net mensen" van Joris Luyendijk, dat Jan Bakker me heeft geleend.
Joris Luyendijk vertelt hier over zijn tijd toen hij 5 jaar lang correspondent was in het Midden-Oosten en zich verbaasde dat wat hij in de media zag totaal verschilt met het dagelijkse leven aldaar.
Ik weet nog goed dat ik in de brugklas zat en tegen me werd gezegd dat ik meer aan mijn algemene ontwikkeling moest doen en daarvoor iedere dag naar het journaal moest kijken en regelmatig de krant moest gaan lezen. Dat probeerde ik toen ook te doen, maar je werd er niet vrolijk van: je zag alleen maar de ellende en nooit positieve dingen op TV.
Zeven jaar geleden hadden Seyhan en ik besloten om een rondreis te gaan maken door Zuid-Afrika. Vrienden reageren zo van: pas maar op dat de leeuwen je niet aanvallen of dat je niet wordt gebeten door een slang. Zelf hadden we ook zo'n beeld van Afrika, dat je goed op je hoede moest zijn, want er kon zomaar een raar beest op je afkomen of in je bed kruipen.
Maar toen we daar waren was ik blij dat ik toch nog met moeite een slang had gezien (een kleine van 50 cm) en een paar leeuwen in een wildpark vanuit onze jeep.
Hetzelfde geldt voor Latijns Amerika; die landen moeten toch wel zo gevaarlijk zijn, want je kunt zo overvallen of ontvoerd worden; het stikt er immers van de drugsbendes.
We hebben er twee keer een rondreis gemaakt van ieder 3 weken (Mexico, Guatemala, Belize, Honduras, Nicaragua en Costa Rica), we zijn een week naar Venezuela en Brazilie geweest en 2 keer naar een resort in de Domenicaanse Republiek.
In al die tijd dat we er waren hebben we 1 keer meegemaakt dat een Nederlands ouder echtpaar op straat was overvallen. Maar als je achtergrond weet dan vroegen ze er eigenlijk om: ze waren allebei met goud beslagen en liepen 's avonds in het donker door een donkere steeg in een arme buurt.
Maar als je de media mag geloven dan ben je er je leven niet veilig in die landen.
Het beeld dat ons door de media over de wereld wordt voorgeschoteld is totaal verkeerd. We zien alleen maar de randverschijnselen en Amerikaanse onzin vanuit Hollywood. We denken dat wat we op TV zien goed is onderzocht en dat de personen die het tonen er veel ervaring over hebben.
Maar helaas is dat niet zo. Joris Luyendijk beschrijft in zijn boek de levensstijl van de journalisten en correspondenten die ons een blik op de wereld geven, maar deze mensen leven ver van de plaatselijke werkelijkheid af.
Ze verdoen hun tijd in dure vijf sterren hotels of wonen in dure wijken en verdienen in 1 maand wat de plaatselijke bevolking misschien nog niet eens in 1 jaar verdient. Hun informatie krijgen ze van informanten die er ook weer dik geld voor verdienen. En wij maar denken dat dat daar de realiteit van de dag is.
Nee, alle media is in handen van de allerrijksten ter wereld en hun doel is echt niet om arme mensen te helpen omdat ze liefde en passie voor ze voelen. Nee, het gaat alleen maar om hun eigenbelang om zelf zoveel mogelijk geld te verdienen en het liefst zo snel mogelijk. Commercie hebben ze nodig om bekend te blijven, zodat ze ook hun macht behouden.
Hetzelfde geldt voor alle politieke leiders in de wereld.
Als ze echt willen dat we geen klimaatprobleem hadden, dan reden we nu allemaal op waterstof en
als ze echt willen dat er vrede kwam in deze wereld dan lieten ze geen vliegtuigen in de Twin Towers vliegen.
Ik heb zelf de laatste jaren besloten om niet meer naar de nieuwsberichten op TV te kijken en ook om geen kranten meer te lezen, want wat je ziet en leest is toch alleen maar onzin en negativeit. Ik haal het nieuws wel van internet, van bv www.niburu.nl.
Zo, dat lucht op!!!!
Joris Luyendijk vertelt hier over zijn tijd toen hij 5 jaar lang correspondent was in het Midden-Oosten en zich verbaasde dat wat hij in de media zag totaal verschilt met het dagelijkse leven aldaar.
Ik weet nog goed dat ik in de brugklas zat en tegen me werd gezegd dat ik meer aan mijn algemene ontwikkeling moest doen en daarvoor iedere dag naar het journaal moest kijken en regelmatig de krant moest gaan lezen. Dat probeerde ik toen ook te doen, maar je werd er niet vrolijk van: je zag alleen maar de ellende en nooit positieve dingen op TV.
Zeven jaar geleden hadden Seyhan en ik besloten om een rondreis te gaan maken door Zuid-Afrika. Vrienden reageren zo van: pas maar op dat de leeuwen je niet aanvallen of dat je niet wordt gebeten door een slang. Zelf hadden we ook zo'n beeld van Afrika, dat je goed op je hoede moest zijn, want er kon zomaar een raar beest op je afkomen of in je bed kruipen.
Maar toen we daar waren was ik blij dat ik toch nog met moeite een slang had gezien (een kleine van 50 cm) en een paar leeuwen in een wildpark vanuit onze jeep.
Hetzelfde geldt voor Latijns Amerika; die landen moeten toch wel zo gevaarlijk zijn, want je kunt zo overvallen of ontvoerd worden; het stikt er immers van de drugsbendes.
We hebben er twee keer een rondreis gemaakt van ieder 3 weken (Mexico, Guatemala, Belize, Honduras, Nicaragua en Costa Rica), we zijn een week naar Venezuela en Brazilie geweest en 2 keer naar een resort in de Domenicaanse Republiek.
In al die tijd dat we er waren hebben we 1 keer meegemaakt dat een Nederlands ouder echtpaar op straat was overvallen. Maar als je achtergrond weet dan vroegen ze er eigenlijk om: ze waren allebei met goud beslagen en liepen 's avonds in het donker door een donkere steeg in een arme buurt.
Maar als je de media mag geloven dan ben je er je leven niet veilig in die landen.
Het beeld dat ons door de media over de wereld wordt voorgeschoteld is totaal verkeerd. We zien alleen maar de randverschijnselen en Amerikaanse onzin vanuit Hollywood. We denken dat wat we op TV zien goed is onderzocht en dat de personen die het tonen er veel ervaring over hebben.
Maar helaas is dat niet zo. Joris Luyendijk beschrijft in zijn boek de levensstijl van de journalisten en correspondenten die ons een blik op de wereld geven, maar deze mensen leven ver van de plaatselijke werkelijkheid af.
Ze verdoen hun tijd in dure vijf sterren hotels of wonen in dure wijken en verdienen in 1 maand wat de plaatselijke bevolking misschien nog niet eens in 1 jaar verdient. Hun informatie krijgen ze van informanten die er ook weer dik geld voor verdienen. En wij maar denken dat dat daar de realiteit van de dag is.
Nee, alle media is in handen van de allerrijksten ter wereld en hun doel is echt niet om arme mensen te helpen omdat ze liefde en passie voor ze voelen. Nee, het gaat alleen maar om hun eigenbelang om zelf zoveel mogelijk geld te verdienen en het liefst zo snel mogelijk. Commercie hebben ze nodig om bekend te blijven, zodat ze ook hun macht behouden.
Hetzelfde geldt voor alle politieke leiders in de wereld.
Als ze echt willen dat we geen klimaatprobleem hadden, dan reden we nu allemaal op waterstof en
als ze echt willen dat er vrede kwam in deze wereld dan lieten ze geen vliegtuigen in de Twin Towers vliegen.
Ik heb zelf de laatste jaren besloten om niet meer naar de nieuwsberichten op TV te kijken en ook om geen kranten meer te lezen, want wat je ziet en leest is toch alleen maar onzin en negativeit. Ik haal het nieuws wel van internet, van bv www.niburu.nl.
Zo, dat lucht op!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten